1999

Το έργο του Χόρβατ παρουσιάστηκε στο Horace Mann Theater της Νέας Υόρκης το Δεκέμβριο του 1999, με χορηγούς το Columbia University και το Αυστριακό Κέντρο Πολιτισμού των Η.Π.Α.

Η παράσταση επιχείρησε να ξεσκεπάσει και να εκθέσει τους γκροτέσκους χαρακτήρες του Χόρβατ, καθώς και το μύθο του μεγαλείου μιας Βιέννης, που παρακμάζει διαρκώς. Επίσης, στόχος της σκηνοθεσίας ήταν να φωτίσει το επίγραμμα του συγγραφέα: «Τίποτα δεν μπορεί να δώσει μια τόσο βαθιά αίσθηση της αιωνιότητας όσο η βλακεία». Για το λόγο αυτό, η παράσταση δομήθηκε γύρω από την τραγική ειρωνεία ενός δοξασμένου παρελθόντος που δεν υπάρχει πια και την προσπάθεια των χαρακτήρων να προσκολληθούν σ'αυτό με κάθε τρόπο και θυσία, αγνοώντας τα σημάδια των καιρών, τη ραγδαία αλλαγή του κοινωνικού τοπίου της Βιέννης τις παραμονές του Β' Παγκοσμίου Πολέμου.

Η παράσταση τόνισε αυτό το παράδοξο με έντονα εικαστικό τρόπο, καταφέρνοντας να αποδώσει τη σύγκρουση ανάμεσα στο παρελθόν και το παρόν, την ψευδαίσθηση και την πραγματικότητα, τη φαινομενική ευπρέπεια και την κραυγαλέα κτηνωδία, χρησιμοποιώντας έντονες χρωματικές αντιθέσεις.

Με το να γενικεύσει το ειδικό, να σβήσει την εξοικείωση με το καθημερινό και να εκθέσει την κενότητα μιας γλώσσας ανίκανης να στηρίξει τις πολυπλοκότητες και το εύρος της ανθρώπινης υπόστασης, η παράσταση κατάφερε να δημιουργήσει στους θεατές μια συναρπαστική εμπειρία που απαντάει στις αμφισημίες του έργου με ακόμη περισσότερα ερωτήματα.

Kείμενο: Οdӧn von Horvath
Σκηνοθεσία: Αύρα Σιδηροπούλου
Δραματουργική επεξεργασία: Nina Hein
Σκηνικά: Julian Hoyos
Φωτισμοί: Maria Christina Fusté
Κοστούμια: Rachel Carr
Μουσική Επιμέλεια: Υοung Koh 
Διανομή: Alice Cutler, Sheryl Dold, Matthew Ellis, Pia Franco, Haakon Jepsen, Tom Dale Keever, Marlene May, Jeffry Miller, Gene A. Morra, Catherine Steindler, Brian Turnbaugh