ΤROY TOO, HERE ARTS CENTER, ΝΕΑ ΥΟΡΚΗ Το καινοτόμο, πολιτικό και ποιητικό θεατρικό έργο Troy Too της Karen Malpede είναι εμπνευσμένο από τις Τρωάδες του Ευριπίδη. Γραμμένο εν τω μέσω της πανδημίας, εξιστορεί την τραγική ιστορική συνέχεια και την κοινή μοίρα και ευθύνη του ανθρώπου, εστιάζοντας παράλληλα σε σύγχρονες μορφές κρίσης όπως η υγειονομική κρίση, η κλιματική αλλαγή και ο ρατσισμός. 

Work in progress

Work in progress 

Η σόλο πολυμεσική παραγωγή της Καλλιτεχνικής Ομάδας Persona φέρνει έναν ηθοποιό ακριβώς στη μέση της σκηνής, εγκλωβισμένο στις προηγούμενες αναμνήσεις του, όπως παρουσιάζεται στις τρεις σκηνές, προβάλλοντας βασικές στιγμές της ζωής του καθώς και τοπία του μυαλού του ομώνυμου χαρακτήρα. Αυτά τα μέρη - μνήμης, φαντασίας και προσδοκίας -  σταδιακά επικρατούν και ο Άμλετ παρασύρεται στον κόσμο των φαντασμάτων, τον οποίο τελικά αγκαλιάζει σε μια πράξη (διαμεσικής) κάθαρσης.

Πρόκειται για μία σόλο πολυμεσική απεικόνιση της θρυλικής γυναίκας του Βασιλιά Θησέα, που ερωτεύεται παράφορα τον νεαρό Ιππόλυτο. Σε αυτή την εκδοχή, η Φαίδρα, ακροβατεί επάνω στο μύθο της παράδοξης Βασίλισσας και την ψυχική ασάφεια του σύγχρονου ανθρώπου, που ασφυκτιά μέσα στα ερείπια μιας παρηκμασμένης μητρόπολης. Στη δραματουργική και σκηνική αμφισημία της, αναδεικνύει την τυφλή πορεία του σώματος που έλκεται από το κενό εξαιτίας της αδηφάγου δύναμης της ανίας.

H Thespis Society (www.thespis.it), σε συνεργασία με το TeatroScientifico-TeatroLaboratoriodi Verona, Ιταλία (www.teatroscientifico.com), πρόσφεραν ένα δίγλωσσο θεατρικό εργαστήριο (Ιταλικά-Αγγλικά), υπό τη διεύθυνση της Αύρας Σιδηροπούλου και του Eric Nicholson, Kαθηγητή στο Νew Υork University της Φλωρεντίας.

Όπως και στο Υπόγειο του σπουδαίου Ρώσου συγγραφέα, ο αντι-ήρωας της ιστορίας έχει αποστασιοποιηθεί από κάθε τι ανθρώπινο, παρόλο που επιζητεί με έναν δικό του τρόπο την επαφή με τους άλλους.

Ένας άντρας και μία γυναίκα με ένα βρέφος είναι οι μοναδικοί επιζήσαντες μιας πυρηνικής καταστροφής. Ανήμποροι να επικοινωνήσουν καθώς όλες οι παράμετροι της προσωπικής και διαπροσωπικής τους ιστορίας έχουν σβηστεί, πιάνονται από το μωρό ως έσχατη υπαρξιακή αναφορά. 

Η παράσταση, που συνδυάζει αφήγηση (ελληνικά-αγγλικά), βίντεο και πρωτότυπη μουσική σύνθεση περιστρέφεται γύρω από τις μνήμες ενός ανώνυμου αντι-ήρωα, ο οποίος αναπολεί στιγμές από το παρελθόν του, συγκεκριμένα από ένα τυχαίο 24ωρο της ζωής του, κινούμενος σε ένα υπαρξιακό τοπίο στο οποίο μας καλεί να τον ακολουθήσουμε. 

Στην παραγωγή αυτή το ρόλο της Κλυταιμνήστρας ερμήνευσαν από κοινού οι: Θέμις Μπαζάκα, Derya Durmaz και Κristin Linklater, από την Ελλάδα, την Τουρκία και την Αμερική, αντίστοιχα. Στην παράσταση οι τρεις ηθοποιοί συνυπάρχουν ταυτόχρονα στη σκηνή, ερμηνεύοντας διαφορετικές πτυχές του χαρακτήρα, η καθεμιά διαπερνώντας μια διαφορετική χρονική περίοδο της ζωής της Κλυταιμνήστρας.

Πρόκειται για ένα έργο που επαναπροσδιορίζει τις δυνατότητες της πειραματικής θεατρικής γλώσσας να εκφράσει την απόλυτη ψυχική και πνευματική αποξένωση του σημερινού ανθρώπου. Ένας άντρας και μία γυναίκα συναντιούνται στην ακροθαλασσιά και ανταλλάσσουν εμπειρίες, πόνο και συναισθήματα για μια ζωή που σταδιακά ζητούν να ζήσουν ο ένας μέσα από τον άλλον.

Στην παράσταση αυτή, η ηρωίδα δεν παίρνει το λόγο για να προκρίνει το δίκιο της, ούτε για να δικαιολογήσει την ύστατη πράξη του φόνου του άντρα της. Αίτημά της είναι να υπάρξει, ν’ αφήσει τις αισθήσεις της, χρόνια φυλακισμένες, να λειτουργήσουν. Την συναντάμε σ’ ένα μεταφυσικό και επικίνδυνο τοπίο, να πάλλεται από επιθυμίες και αποθυμιές, ενώ γνωρίζει το αναπόδραστο της μοίρας της. 

Το έργο πραγματεύεται την ιστορία δύο ανθρώπων που μοιράστηκαν τη ζωή τους και τώρα βρίσκονται σε δύο διαφορετικές πλευρές αυτής. Είναι ένα έργο για το τι σημαίνει να είσαι ζωντανός και να βρίσκεσαι αντιμέτωπος με τη θνητότητά σου.

Η παράσταση, της οποίας η δραματουργική επεξεργασία ανήκει στην Αύρα Σιδηροπούλου, βασίζεται σε τρία «μεταφυσικά» μονόπρακτα των αρχών του 20ου αιώνα, τα οποία θέτουν στο σημερινό κοινό ζητήματα αιώνια.